eh

aslında tuhaf bir kızım. ve genelde bu tür şeyleri çok saçma bulurum. ancak ne gariptir ki bazen insan kendini bu tür şeyleri anlatınca daha rahat hissediyor sanki. her zaman böyle sosyal ağlarda kendini kanıtlamaya çalışan salaklar gibi olmak istemeyişimdir belki de bu. ama ne biliyim en azından kimse beni dinlemek zorunda değil, kimse bana cevap vermek zorunda değil. sadece bunları okumak zorunda. aslında buna iç ses olayı deniyor herhalde ya da kendi kendine kalma durumu. eeh her neyse işte. beni anlamayan bi çok insanla şu illet samsun'da üniversite vaktinin gelmesini bekliyorum. ve bu zaman içinde asosyalliğin dibine vuruyorum. çok sevdiğim bi arkadaşım, bi de o var işte. arada konuşuyoruz. hayatımda olması bile bana mutluluk veriyor o derece yanii. eeh aman neyse yeter bu kadar.