arkadaşımdan sıktığım üstümde harika kokan ama kendim aynısı aldığımda eskisi gibi kokmayan parfüm..

sana burdan sevgilerimi iletmek isterdim amma velakin seni kırdım çünkü en iyisi buydu sen beni kırdın çünkü. nasıl olur da böyle olur bilmiyorum.

Herşeyim dediğin insanın bi sikim olmadığını anlayınca çok fena koyuyor.

kendimi kesesim parçalayasım biçesim geliyor. lan duygu diyorum sen ne salak bi insan oldun çıktın diyorum. sonra bırak be amına koyim diyorum. (ama aslında demiyorum da neyse) derin bir nefes alıyorum ve çikolatamı yemeye devam ediyorum.

yanılsama durumu

ah ah bazen kendime çok şaşırıyorum. lan diyorum en yakın arkadaşıma bu kadar iyi terapi yaparken (ilişkisi konusunda) kendimi neden bir türlü idare edemiyorum. çok tuhaf değil mi. kendi olaylarım da donup kalıyorum yazamıyorum,çizemiyorum. ee sanırım bu şey gibi terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya hah evet o kesinlikle ondan!

eh

aslında tuhaf bir kızım. ve genelde bu tür şeyleri çok saçma bulurum. ancak ne gariptir ki bazen insan kendini bu tür şeyleri anlatınca daha rahat hissediyor sanki. her zaman böyle sosyal ağlarda kendini kanıtlamaya çalışan salaklar gibi olmak istemeyişimdir belki de bu. ama ne biliyim en azından kimse beni dinlemek zorunda değil, kimse bana cevap vermek zorunda değil. sadece bunları okumak zorunda. aslında buna iç ses olayı deniyor herhalde ya da kendi kendine kalma durumu. eeh her neyse işte. beni anlamayan bi çok insanla şu illet samsun'da üniversite vaktinin gelmesini bekliyorum. ve bu zaman içinde asosyalliğin dibine vuruyorum. çok sevdiğim bi arkadaşım, bi de o var işte. arada konuşuyoruz. hayatımda olması bile bana mutluluk veriyor o derece yanii. eeh aman neyse yeter bu kadar.